Neuromobilizacje to nowatorska metoda leczenia konfliktów uciskowych w obrębie układu nerwowego.
Metoda ta bazuje na neuromechanice nerwów, czyli na możliwości adaptacji układu nerwowego do ciągłych zmian obciążeń mechanicznych. Autorzy metody zwracają uwagę, że do podrażnienia nerwów dochodzi praktycznie w każdej patologii narządu ruchu. W czynności czuciowej objawia się to bólem i przeczulicą, w czynności neurowegetatywnej zaburzeniami naczynioruchowymi, potowydzielniczymi i troficznymi.
Poprzez odpowiednie pozycje napięciowe fizjoterapeuta bada zdolność nerwów do adaptacji w danej pozycji. Próbuje wywołać określone dolegliwości zgłaszane przez pacjenta w wywiadzie. Jeśli zdoła wywołać dane dolegliwości – potwierdza hipotezę, że problem leży w tkance nerwowej.
Leczenie polega na wykonywaniu ruchów oscylacyjnych, wywoływanych ”z daleka” w bezbólowym zakresie ruchu. Spodziewanym efektem będzie prawidłowy ruch bez bólu.
Główne zastosowanie terapii neuromobilizacji to problemy z: nerwem pośrodkowym, promieniowym, łokciowym, kulszowym, udowym, zasłonowym, kanałem kręgowym , układem współczulnym.
W praktyce metoda neuromobilizacji okazuje się niezwykle skuteczna w:
- normalizacji napięć układu nerwowego po zabiegach chirurgii ogólnej, ginekologicznej i transplantacyjnej,
- po zabiegach neurochirurgicznych,
- w przebiegu zmian dyskopatycznych, konfliktów korzeniowych,
- po urazach sportowych,
- w zespołach cieśni nerwów obwodowych.