Metoda Mulligan’a

Metoda Mulligan’a to forma terapii manualnej którą stosuje się najczęściej w przypadku zaburzeń ruchomości w stawach, a w szczególności przy bólach spowodowanych wykonywaniem ruchów ciała. U podstaw tej metody tkwi przekonanie, iż przyczyną takich dolegliwości jest zaburzenie ślizgu stawowego, spowodowane przemieszczeniem się sąsiadujących ze sobą powierzchni stawowych.

Twórca tej metody Brian Mulligan jest nowozelandzkim fizjoterapeutą, który w latach 90-tych przedstawił nową koncepcję diagnostyczno-terapeutyczną mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Mulligan uważa m.in., że zmiany w obrębie segmentu ruchowego (w tym stawów międzywyrostkowych) mogą powodować ograniczenia ruchu i ból w czasie jego wykonywania. Zaburzenia w mechanice poszczególnych elementów segmentu ruchowego mogą wpływać na siebie wzajemnie, ale ich analiza powinna odbywać się wieloaspektowo w odniesieniu do całego narządu ruchu, a także innych układów.

Metoda Mulligan’a wykorzystuje takie techniki jak „NAG”, „SNAG”, „odwrotne NAG” oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. techniki „MWM”/ i wiele innych. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy.